Het is een gezellige drukte in de markthal op de campus van de TU. Het is 25 april 2019 en het derde Einhovensche Brasgala, georganiseerd door ons mam, is in volle gang. Ook dit jaar zijn we met het E.W.D. Hephaestus weer aanwezig om onszelf te vertegenwoordigen.

Terwijl het geblaat van Mark Baanders het geschreeuw van studerend Eindhoven nog maar nauwelijks overstemd, worden er meningsverschillen al brassend uitgevochten in de ring. Waar de beste man het allemaal over heeft blijft onder de toeschouwers af en toe de vraag, aangezien zijn stemgeluid nogal wat overeenkomsten vertoont met het geluid van een slijptol. Dit wordt er na een paar biertjes ook niet beter op, in tegenstelling tot de sfeer die alleen maar beter lijkt te worden.

En dan is het moment daar: onze Roelof betreedt gepast gekleed en aangemoedigd door een schreeuwend dispuut de ring. Onder een gedeelte van het publiek heerst grote verwarring over zijn naam. De naam die te zien is op het scherm, de naam die gebruikt wordt door de commentatoren en de vele bijnamen die de ring in worden geschreeuw zijn op zijn zachts gezegd inconsistent. De echte kenners weten, dat Ronald met al zijn ervaring een goede kans heeft.

Hoewel deze verwarring hem misschien wel geholpen heeft bij de eerste braspartij, gaan de partijen die volgen wat minder soepel. Als blijkt dat beide deelnemers elkaar niet omver krijgen, wordt de winnaar door middel van een adt wedstrijd bepaald. Deze worden ondanks een zuivere streep-headshot overtuigend gewonnen, en op deze manier wordt de finale dan toch gehaald.

Het winnen van de finale lijkt gezien het formaat van de tegenstander een onmogelijke taak. Toch moet er uiteindelijk door middel van armpje-drukken een winnaar bepaald worden. Hier blijken we dan toch genoegen te moeten nemen met de tweede plaats, waar we nog altijd zeer tevreden mee zijn!

Roelof, lekker gewerkt jongen en Simon bedankt voor weer een geniaal brasgala!